Is mijn verhaal ook jouw verhaal?

Ik hou er niet van om mensen in hokjes te plaatsen. Maar toen ik 30 was, was ik toch echt zo iemand die alles en iedereen leuk vond, maar geen flauw benul had wat hij moest gaan doen met zijn leven. En dan bedoel ik vooral qua werk en carrière. Ik was daar zelf nooit echt goed voor gaan zitten. Ik was doelloos en heel eerlijk gezegd voelde dit behoorlijk kut… Ik was niet ongelukkig. Ik deed leuke dingen en had het in het algemeen best naar mijn zin. Maar toch, op dat vlak van “wat ga ik doen met mijn leven, en waar gaat het heen?” voelde het voor mij als een stiekeme energie lek, een gat in mijn geluksgevoel, als een tekortkoming.

Japie Krekel

Ik zag dat iedereen om mij heen al jaren een baan had. De meesten hadden ook een vaste relatie. Ze leken te weten waar ze mee bezig waren. Ze waren hard op weg naar ‘een succesvol leven’. Daar had ik echt ontzag voor. Ik was voor mijn gevoel nog verre van ‘geslaagd’.

Ik was namelijk net terug van een jaar reizen en surfen van Zuid naar Noord Amerika. Niet dat ik daar spijt van had, want dat was geweldig geweest. Maar nu richtte ik mij op de toekomst, en die was heel onduidelijk en onzeker. Ik begaf me in niemandsland, in de twilight zone. Wat ging ik doen, wat wílde ik doen, waar ging ik me op richten? Dat waren lastige vragen. Ik was namelijk tot dan toe in mijn leven vrijwel overal in gerold.

Ik ging nadenken over wat ik te bieden had en wat ik wilde. Dat was allemaal erg algemeen en nietszeggend voor mijn gevoel. Ik was een vrolijke, spontane jongeman. En ik wilde iets doen met mensen. Lekker vaag, wat kon ik dáár nou mee? En wat kon ik eigenlijk met die studie die ik had gedaan? Wie wilde mij nou echt hebben? Ik had geen flauw benul waar het heen ging.

Ik was stiekem een beetje bang dat mijn bijnaam Japie Krekel* werkelijkheid zou worden en er spoedig een winter aan zou komen waarin ik blut en kansloos buiten in de sneeuw weg zou zitten te vereenzamen terwijl al mijn vrienden succesvolle carrières zouden hebben met leuke gezinnen erbij. Ik bedacht me dat ik moest gaan stoppen met ‘krekelen’ en iets moest gaan doen, maar wat?

Point of no return.

Er zijn een paar momenten in je leven waarvan als je er aan terug denkt, je beseft dat ze onmisbaar waren. Een sparringssessie met één van mijn beste vrienden was er zo eentje. Om een lang verhaal kort te maken: Klaas (ook diegene die mij wel eens Japie Krekel noemde) hielp mij door middel van een paar simpele maar krachtige oefeningen te ontdekken bij mezelf wat ik het allerbelangrijkste vind in het leven. Waar je me wakker voor kunt maken. Waar ik altijd over kan nadenken en praten met anderen. Zo kwam ik tot de kern van waar ik voor stond. Ik formuleerde de missie:

Vanuit mijn eigen geluk en kracht andere mensen gelukkig en krachtig maken. En als voorbeeld dienen in gelukkig en krachtig zijn en het gelukkig en krachtig maken van anderen.

Ik was inmiddels 33 en ik had eindelijk een essentieel stuk van wie ik was ontdekt!

Coming out

Nou ja, ontdekt. Ergens in me had ik het al veel vaker gevoeld, en semi onbewust over nagedacht, gedagdroomd. Het durven erkennen naar mezelf toe dat dit de essentie was waar ik voor stond, dat maakte het voor mij een openbaring. Dat had ik nog niet eerder gedaan.

En naar mezelf erkennen is 1 ding, maar aan anderen vertellen was nóg spannender. Klaas zei: “Ga dit aan anderen vertellen.”

…Slik… Hoooly shit. De stemmen in mijn hoofd gingen los. “Pas nou op Luuk. Dit is zó cliché! Ze gaan je uitlachen. Dit is soft, dit is nerderig. Je bent té idealistisch en naïef. Zo bereik je nooit iets als je niet realistisch wordt. Get real! Grow up!” Ik was bang dat mensen me niet serieus zouden nemen.

Maar ik dacht ook: fuck it. Ik wil dit té graag. Het móet ergens goed voor zijn. Ik wíl dit in mezelf erkennen en er voor uit komen. Dit voelt zó goed, ik kan er niet omheen. Ik heb dit nodig, een missie, een rode draad in mijn leven. Dan word ik maar uitgelachen, maar dit is wie ik ben en ik vind het eigenlijk heel mooi.

Ik ging beetje bij beetje aan anderen vertellen dat mijn grootste drijfveer was om het geluk in mezelf en de wereld te vergroten. Het voelde super kwetsbaar: iets vertellen waar je echt met je hart mee verbonden voelt en dan het risico lopen uitgelachen te worden. Het voelde als een coming out.

Geluk

Maar de reacties van uitgelachen worden bleven uit. Vrijwel iedereen reageerde geïnteresseerd. Ik kon verder vertellen. Ik werd serieus genomen omdat ik mijzelf serieus ging nemen. Ik was aan het leren wie ik werkelijk was en zou worden. Ik ging er naar leven. Ik ging er voor staan.

Mijn gat werd kleiner. En langzamerhand verdween het, doordat er geen dag meer was daarna waarin ik niet wist wat mij dreef en waar ik voor wilde gaan in mijn leven. Ik ging mijn leven er naar vormen, bijvoorbeeld door een relatie aan te gaan waar ik in geloofde, werk te gaan creëren waar ik gepassioneerd over ben, en uiteindelijk 2 super zoontjes te krijgen waar ik met mijn hele hart voor kan gaan. Ik creëerde geluk voor mijzelf, en nam er een gezin in mee. Mijn missie in het klein, maar met groots effect voor mezelf.

Jij

Het mooie aan mijn eigen ervaringen is dat het precies datgene is waar ik anderen die met vergelijkbare dingen strugglen jaren later nu zo goed in kan helpen. Ik herken jouw struggle, jouw verlangen naar een krachtiger leven met meer helderheid, focus, rust, zelfvertrouwen, plezier en geluk, en voel mij er mee verbonden. Het is de kern van wat ik momenteel aan de wereld te bieden heb, en het is alles waar ik gepassioneerd over ben.

Glashelder weten wie je bent en waarom je hier bent, wat je kan en wat je wilt. Daar voor te gaan staan en daar naar te gaan leven. Zoals ik dat ervaar en integreer in mijn gezin, zo kan dat ook gaan voor jou, voor jezelf, voor je gezin of jouw vriendenkring, jouw familie of jouw team waarin je werkt. En zelfs voor jouw kennissen, en alle anderen die in jouw leven verschijnen voor wie je iets kan betekenen. Misschien help jij ook wel anderen in je werk. Of wil je dat gaan doen. Super mooi! Als iedereen dit doet, dan ontstaat er een wereld met een aaneenschakeling van stralende kernen van individuen, gezinnen, stellen, teams, families en buurten die met elkaar in verbinding een happy wereld creëren. Een wereld in verbinding met zichzelf, en met elkaar. Daar ga ik voor.

Terug naar mijn eigen nietige bijdrage betekent dit concreet dat ik zoveel mogelijk mensen hier in wil ondersteunen. Om in hun kracht te komen, te ontdekken wie ze écht zijn, en daar voor te gaan staan. En daardoor meer voor de wereld te kunnen betekenen.

En ik blijf leren terwijl ik dit werk doe. Tijdens elke coaching afspraak. Zo groei ik met behulp van andermans groei, en leef ik naar datgene waar ik voor sta. De cirkel van groei en geluk, waarbij ik een mooie bijdrage lever aan mezelf én aan die gelukkige wereld waar ik in geloof, is rond. De krekel is volwassen geworden.

Luuk Helpt jou te staan voor wie jij bent vanuit levenservaring, opleiding en een zelf ontwikkelde methodiek. Keertje koffie drinken met Luuk? Bekijk zijn gloednieuwe website!

Feitje: Door deze blog heb ik ontdekt dat de naam Japie Krekel niet correct is. Japie Krekel komt voor in Pinokkio, en wordt hierin verward met de krekel in het verhaal van De Krekel en de Mier, een klassiek verhaal waar een tekenfilm van gemaakt is door Walt Disney.