De wereld is in beweging, ik sta even stil.

Beelden flitsen voorbij. Diepe pianoklanken galmen door mijn kamer. Op dit moment doen mijn speakers waar ze voor zijn gemaakt. Ik kijk mijn vriendin indringend aan. En zij mij. “Dit kwam echt binnen.” zei ik. Zij knikt en blijft mij aankijken. Wat kan hieraan gedaan worden? Wat kunnen wij doen? Wat doen we nu al?

Vorige week werd er sinds lange tijd iets uitgezonden op televisie zonder reclameblokken. Live. Overal ter wereld. Vlak voor de Amerikaanse verkiezingen. Ook wij keken naar Before the Flood een documentaire over klimaatverandering van Leonardo Dicaprio. Ik was diep getroffen door dit verhaal, maar paradoxaal genoeg ook enorm geïnspireerd…

De stijgende zeespiegel, de opwarming van de aarde, de smog in China en de smeltende ijskappen, het was allemaal niet nieuw voor mij. En tóch is alles anders na het zien van deze documentaire. Opnieuw ontdekte ik iets wat ik eigenlijk al wist. Ik ontdekte dat de kracht van Dicaprio zijn verhaal zijn verhaal was…

Will his story be history?

De toch al behoorlijk onheilspellende documentaire begint met een mogelijk nog onheilspellender beeld: het vijftiende-eeuwse schilderij ‘De Tuin der Lusten’, van Jheronimus Bosch. Een beeld wat boven het kinderbedje van Leonardo hangt in zijn kinderjaren. Een beeld dat hij als kind iedere ochtend ziet bij het openen van zijn ogen.

In het schilderij zie je een veranderende wereld die start in het paradijs, en eindigt met overconsumptie, overpopulatie en wanorde. De documentaire begint en eindigt met dit indringende beeld. Het doet mij denken aan een quote van Loesje:

“Waarom zoveel afval produceren als het toch allemaal wordt weggegooid?”

We all have stories we never tell

Hoe komt het dat iedereen praat over de documentaire? Hoe komt het dat niet alleen ik, maar ook mijn vriendin, vrienden en compagnons de vraag stellen wat ze kunnen doen om de wereld te verbeteren?

Leonardo Dicaprio leert mij niet zozeer iets nieuws over het veranderende klimaat, maar leert mij vooral waarom je je bewust moet zijn van je eigen verhaal, en wat de impact kan zijn van het vertellen daarvan. Voorheen kwamen feiten over klimaatverandering op mij af als droge kost. Als lijstjes. Als rationele begrippen waaraan ik mij niet genoeg kon binden.

Dit keer kijk ik niet alleen naar feiten, maar ervaar ik feelings. Ik verplaats mij in het verhaal van een acteur die al van kinds af aan leerde over een veranderende wereld. Rationele begrippen worden aangesterkt door emotionele ervaringen. Ik kijk naar een persoon die zijn hartewens uitspreekt en ik weet zeker dat ik zal onthouden wat ik heb gezien. Het meest bijzondere is misschien wel dat Leonardo eigenlijk maar 1 ding doet. Hij laat zien wat er al is door middel van een verhaal. Iets waar wij onze klanten ook mee helpen. Juist door dingen weg te laten en af te pellen geeft hij kernachtig weer wat er gebeurt in hem en in de wereld om hem heen.

Speak your mind, even if your voice shakes

En dat is volgens mij wat nu van grote waarde is. Want moeten we nog meer fouten maken op het vlak van milieu? Ja, fouten maken moet. Wat we alleen vergeten is dat we die fouten niet allemaal zelf hoeven te maken, en dat de meeste fouten op dit vlak misschien al zijn gemaakt. Bewezen is dat onze hersenen geen onderscheid maken tussen fantasie en werkelijkheid. Iets dat we kunnen beleven in onze gedachten kan al leiden tot verandering. Met andere woorden: als wij het verhaal van een ander goed doorleven, kunnen we daaruit lessen trekken om ons eigen leven te verbeteren. Iedere verandering begint met bewustzijn en bewust zijn met wat er nu is.

En dat enthousiasmeert mij. Blijkbaar kun je met bewustzijn en het vertellen van je verhaal impact maken. En als het gaat om klimaatverandering dan is er volgens deze docu nog een goede kans om de wereld weer een stukje mooier te maken.

“Don’t be afraid to stand for what you believe in even if that means standing alone.”

Life is change

Ik realiseer mij dat we leven in een tijd waarin de enige constante verandering is. En die verandering waar we inzitten, die verandering gaat sneller dan ooit. Om stevig te blijven staan is het belangrijk om in beweging te blijven. Gelukkig verandert niet alleen het klimaat, maar veranderen wij als mensen ook. Dit jaar hebben we minder vlees gegeten dan de jaren daarvoor, zijn de gratis plastic tassen er uitgegaan en halen een aantal grote merken de e-nummers uit onze voeding.

If you don’t know where to begin, begin somewhere

Ondertussen zitten mijn vriendin en ik nog steeds op de bank. Alsof er even helemaal niks is veranderd. We luisteren naar de intrigerende muziek van de aftiteling die vol door de kamer klinkt. Opnieuw kijken we elkaar aan. Opnieuw stellen we dezelfde vragen. Wat kan hieraan gedaan worden? Wat kunnen wij doen? Wat doen we nu al? Op dit moment zie ik een quote voorbij komen op mijn smartphone:

“Changing the world through presence.”

Misschien is dat wel waar het om draait. Wat als we ons meer bewust zijn van wat er nu gebeurt? Wat als we ons bewust zijn van de keuzes die we nu maken? Hoe groot is de kans dan dat we de verkeerde dingen doen?

Bright day,
Eddy