Je hart maakt nooit de verkeerde keuze
Waarom zou je stoppen met iets dat je goed kan? Waarom een goedbetaalde baan opzeggen en kiezen voor een onzekere situatie? Ik heb het me vaak afgevraagd voordat ik besloot mijn baan als logopedist/taalkundige op te zeggen en te gaan werken als freelance fotograaf. Maar het idee om te gaan ondernemen had zich vastgezet in mijn hele zijn. Ik móest het doen. Terwijl iedereen om mij heen het ‘zo stoer’ vond, voelde het voor mij als het volgen van mijn hart en daarom een logische keuze. Als je namelijk één ding overhoudt aan een burn-out, dan is het wel dat je weet dat het volgen van je hart nooit de verkeerde keus is…
Collectief gas geven
Jarenlang heb ik zeer gepassioneerd gewerkt met jonge kinderen die ernstige problemen hadden met communiceren. Al die tijd ben ik ongezond ambitieus geweest. Zo vond ik alles interessant, zei ik overal ‘ja’ op en deed er veel voor om verder te komen in mijn vakgebied. Eigenlijk is dat een situatie die niemand heel lang volhoudt: ik dus ook niet. Daar kwam nog bij dat aan het begin van mijn studententijd mijn vriend ongeneeslijk ziek bleek te zijn. Net voordat ik afstudeerde, zes jaar later, overleed hij. Het rouwproces ben ik vol aangegaan, maar ook was ik vastberaden om alles uit mijn leven te halen: wetende hoe kwetsbaar het is. Ik vergat echter om af en toe op de rem te trappen en maakte zelfs mijn reservebatterijen op. Maar goed, ik was 25 jaar. Hoezo moet je dan op de rem trappen? Iedereen om me heen gaf immers ook vol gas.
Fotografie is dichtbij komen
Ik kon na een paar jaar gelukkig weer volledig aan het werk. Maar de passie zoals ik die had kwam niet meer terug. Ik merkte dat deze meer en meer verschoof richting fotografie. Fotograferen gaf me de mogelijkheid om overal heel dichtbij te komen: dichtbij de natuur, dichtbij mensen en hun verhalen. Ik merkte dat dát mijn energiebron was. Bovendien ging het werken volgens vaste protocollen me steeds meer tegen staan. Dus ik nam ontslag. Mijn leven veranderde totaal; ineens was er alle vrijheid en ruimte voor creatie, maar ook onzekerheid. Ik moest een nieuwe balans zien te vinden in mijn dagindeling. Geen dagen meer van negen tot vijf en vaak ’s avonds en in het weekend werken. In het begin was ik vreselijk onwennig. Maar na een jaar ben ik er aardig aan gewend. Mijn nieuwe ritme stelt me in staat om door te werken als ik energie heb en rustig aan te doen als dat nodig is. Al blijft het moeilijk om af en toe stil te zitten, omdat ik nog steeds die hardnekkige, diepgewortelde overtuiging heb dat ik mijn tijd nuttig moet besteden. Loslaten en lanterfanteren: ik moet het écht leren.
Fotografie is momenten vasthouden
Met fotografie kan ik schoonheid laten zien die je op het eerste oog niet ziet. Fotografie stelt mij ook in staat een moment vast te houden dat je niet wil vergeten. Een foto is immers veel meer dan dat wat je ziet: het brengt herinneringen tot leven, roept associaties op en vertelt een verhaal. Door mijn achtergrond in de taalkunde en communicatie vind ik het belangrijk hoe een foto onderdeel wordt van een groter geheel. Hierbij zoek ik altijd de grenzen van fotografie op. De leukste opdrachten zijn dan ook de klussen waarbij ik de ruimte krijg om mee te denken over de foto én zijn context. Wat is het concept? Wat staat er in de bijbehorende tekst? Wat wil de opdrachtgever communiceren naar zijn klanten?
Betekenisvolle footprint
De leukste opdrachten zijn vaak ook opdrachten met en voor mensen die zich, net als ik, bewust zijn van de footprint die zij achter (willen) laten op de wereld. Door samen te praten over iemands kijk op de wereld krijg ik een idee hoe dat vormgegeven kan worden in beeld. Het is mijn ervaring dat deze gesprekken zorgen voor wederzijdse inspiratie: ik raak geïnspireerd door het verhaal van de ander en de ander komt dichter bij zichzelf door te praten over zijn missie en visie. Uiting kunnen geven aan die missie en visie – aan het verhaal – dat is waarvoor ik het doe.
Eddy van Dr.Woe heeft mij geholpen in een individueel coachingstraject om mijn éigen missie en visie vorm te geven. We zijn terug gegaan naar de basis: wat zijn mijn dromen en wat is mijn kijk op de wereld? Hierdoor weet ik welke nieuwe stappen ik wil zetten als ondernemer en dat heeft de basis gevormd voor mijn nieuwe website.
