Enkele zinnen over Dubbelzinnigheid

Het is dinsdagavond half zeven. Ik ben alleen in een verlaten bedrijfsgebouw. Tonight is the night voor mij. Mijn telefoon gaat. ‘Waar kan ik parkeren?’ zegt een stem.

Precies een jaar geleden werd ik getipt door Menno. ‘Echt iets voor jou.’ zei hij. Het was een interview waarin Patrick Kicken zijn passie voor non-dualiteit deelde. Menno had gelijk. Dat interview werd de eerste van 300 fragmenten die ik nog van hem zou beluisteren. Ik nam mij voor dat ik hem ook ooit wou interviewen.

Vanavond is het zover..! Ik loop naar buiten en wacht hem op. Terwijl ik hem help met een plekje bedenk ik mij hoe vet dit moment eigenlijk is. Vanavond komt het mannetje van de radio bij mij in de radioshow!

Ik heb Thais besteld. We nemen plaats aan de bar in mijn studio. Patrick doet zijn schoenen uit omdat hij zich thuis voelt. Een uur later zitten we met een koptelefoon op achter een microfoon. De band loopt… Al snel is het geen vraag antwoord spelletje meer, maar een dialoog tussen twee mensen die op dezelfde golflengte zitten.

We filosoferen over van alles en nog wat. Totdat we blijven steken op dubbelzinnigheid…

Clowns huilen het hardst

‘Zijn het niet de clowns die thuis huilen?’ vraagt Patrick aan mij. Ik knik. Dubbelzinnig eigenlijk. ‘En heb jij niet juist zo’n passie voor non-dualiteit omdat je zelf juist super duaal bent? Want sommige mensen kennen je als grappenmaker, en andere als een serieuze spirituele leraar.’ zeg ik. Patrick lacht, om mijn ietwat ongemakkelijke vraag.

Samen dwalen we af in gedachten. En tegelijkertijd voel ik mij meer dan nooit in het nu dan ooit! De band stopt. We zwaaien en beloven dat we elkaar binnenkort weer zien. Terwijl de kaars nog brandt ruim ik mijn studio op.

Eenmaal thuisgekomen loop ik het balkon op. Ik kijk naar een enkele ster aan mijn Haarlemse hemel. Ik voel mij trots. Trots dat ik mijn lang gekoesterde droom heb mogen realiseren. In gesprek met Patrick. Dat was Kicken!

Nog steeds ben ik gegrepen door alles wat dubbelzinnig is…

Ik blijf nog even staan op mijn balkon. Voor ik ga slapen wijd ik nog enkele zinnen aan dubbelzinnigheid. Ik filosofeer verder; Zitten ondernemers met het meeste succes op Facebook niet het minste op Facebook? En als je succesvol wilt worden, moet je dan niet eerst gelukkig zijn? En als je gelukkig wilt worden, moet je dan niet gelukkig zijn? En is de grootste angst die mensen hebben niet dat ze bang zijn om bang te zijn? En dan nog die meditatie die ik laatst deed; Toen ik tijdens mijn meditatie realiseerde dat ik afdwaalde in gedachten, was ik juist toen niet in het moment?

Einstein zei ooit dat de oplossing altijd op een andere plek zit dan het probleem. Op dit moment denk ik dat alles een paradox is…

Niets is zeker, en zelfs dat niet. ~ Multatuli

Voor even ben ik vrij van gedachten. Mijn ogen kijken naar een enkele ster. Ik besef mij dat ook mijn ogen deel uitmaken van deze dubbelzinnigheid. Want als mijn ogen iets niet kunnen zien, dan zijn het mijn ogen wel. Ik neem een slok van mijn thee. Met een tong die zichzelf niet kan proeven. Tot slot haal ik mijn neus op. Een neus die zichzelf niet kan ruiken.

Hoe meer ik weet, hoe meer ik weet dat ik het niet weet

Terwijl ik naar mijn bed loop valt mij nog een laatste pijnlijke dubbelzinnigheid in. Ik help ondernemers hun verhaal kraakhelder maken. Maar heb ik mijn eigen verhaal wel kraakhelder? Ik moet denken aan die schilder waarbij de verf van de muur komt, of dat ene lek bij die loodgieter. Dubbelzinnigheid. Hmm. Misschien hebben we het wel nodig om écht van waarde te kunnen zijn voor onszelf en anderen.

Dankbaar kruip ik in mijn mand. Vandaag was Patrick Kicken in mijn podcast! En vandaag was ik mij ervan bewust dat ik bewust bezig was.

Of kan bewustzijn niet bewust zijn van zichzelf..?

Bright day,
Eddy

Psst! Binnen enkele weken staat het interview met Patrick Kicken online in onze Helden & Hordes podcast. Wil je alvast andere toffe afleveringen luisteren? Kijk dan hier eventjes!