Met mijn verdriet als grootste inspiratiebron schreef ik mijn eerste artikel

‘Moet ik zo terugbellen of heb je even?’ Mijn vader klinkt zwaar. ‘Ik wilde gewoon even je stem horen.’ Hij barst in huilen uit. ‘Paaaap… het is vast niets!’ Dit betekent het einde van mijn vaders leven. ‘Wil je hier zitten of zullen we buiten een rondje lopen?’ Zonder me echt aan te kijken, pakt mijn directrice haar jas en loopt naar beneden. Dit betekent het einde van mijn carrière als gezinscoach bij de Opvoedpoli. ‘Wil je even het park inlopen of wil je hier een kopje thee drinken?’ Ik sta met mijn jas aan in onze woonkamer en mijn vriend kijkt me aan alsof hij spoken ziet. Dit betekent het einde van mijn relatie.

Opluchting

In één jaar verloor ik mijn vader, mijn baan, mijn vriend en mijn huis. Wanneer mensen zich op een dieptepunt van hun leven bevinden, hoor ik hen vaak zeggen dat ze zichzelf niet waren. Dat kan ik helaas niet zeggen. Ik was precies mezelf: doodsbang, verdrietig en afhankelijk. Hoe kon dit alles tegelijkertijd zo’n opluchting zijn? Op momenten dat ik dit niet durfde te erkennen, gooide ik mijn armen de lucht in en jammerde: Why me?? Maar het grootste gedeelte van de tijd vroeg ik me af wat er nu in godsnaam nog te verliezen viel? Wie er nog te pleasen viel? Bevrijdende gedachten waren dat…

Sinds dit besef ontwikkelde ik me in rap tempo tot mijn grootste nachtmerrie: een wanstaltig positief persoon met een voorliefde voor yoga en inspirerende spreuken. But what the hell. Het liep allemaal nu eenmaal niet zoals ik het bedacht had. Dat gaf ook ruimte voor nieuwe ideeën, waaronder de belangrijkste van allemaal: zou ik het kunnen maken om al schrijvende mijn geld te verdienen? In mijn Facebook tijdlijn verscheen het antwoord in een speech van Jim Carrey: ‘If you can fail at what you don’t want, you might as well take a chance on doing what you love.’ Dat vond ik nou het meest logische dat ik in tijden had gehoord.

Jo Vertelt

Met mijn verdriet als grootste inspiratiebron schreef ik mijn eerste artikel, dat direct gepubliceerd werd in Flair Magazine. Kon mij het schelen dat ik voor de foto in bloemetjesjurk met een bloem in mijn haar op een bloemenkleedje tussen de bloemen werd gelegd. Het was mijn eerste grote bevestiging als schrijfster. Interviews, recensies en columns volgden in verschillende tijdschriften, waaronder het Volkskrant Magazine, alsook een opleiding aan de school voor journalistiek. Ik zocht gelijkgestemden, mensen die hun passie boven de illusie van zekerheid stelden en daarin verder waren dan ik. Ik keek af, liet me inspireren en begon op verzoek ook de verhalen van anderen op te schrijven. Er waren ook afwijzingen die, op zijn zachts gezegd, kut waren. Maar ik leerde er altijd wat van. 

Mijn coachingsachtergrond bleek heel goed van pas te komen bij het interviewen van pioniers over hun passies en ervaringen. Ik ontdekte dat achter elk verhaal dat men vertelt een ander verhaal schuilt. Dat dit het verhaal is waar ondernemers door gedreven worden. En dat dit het verhaal is waar consumenten zich vandaag de dag door laten aanspreken en inspireren. Mijn volharding in de zoektocht naar deze waarheden resulteerde in de perfecte basis voor commerciële teksten. En voor ik er erg in had, was tekstbureau Jo Vertelt geboren. 

Meer van mijn verhalen? Bekijk mijn website: www.johannanolet.nl

 

Ook je verhaal met passie vertellen?

Net als Johanna met jouw verhaal meer dan 5000 mensen bereiken via onze blog en nieuwsbrief? De mooiste verhalen worden uitgebracht als ebook! Mail naar mijnverhaal@drwoe.nl