Later als ik groot ben is nu.
“Wat wil je later worden als je groot bent?”
Een vraag die mij vroeger vaak gesteld werd. In de vriendenboekjes die rondgingen in de klas schreef ik zowat elk jaar iets anders op. Van dolfijnentrainster tot clown tot moeder. Ook op de middelbare school hoorde ik vaak deze vraag van mijn omgeving, “welke studie ga je hierna doen?” “Wat voor baan ambieer je?”. In de wereld waar we nu in leven hebben we oneindige keuzemogelijkheden en mijn ouders zeiden altijd dat de wereld aan mijn voeten lag. Ik had de vrijheid om te bepalen hoe mijn leven eruit zou gaan zien. Maar, ik was 18 toen ik klaar was met de middelbare school en ik had eigenlijk nog geen duidelijk toekomstbeeld.
Op mijn 11e naar Genève
Mijn vader heeft jaren in marketing gewerkt en wat hij over zijn werk vertelde vond ik altijd ontzettend interessant. Hij kon ook erg enthousiast vertellen.
Ook heb ik een aantal moeilijke jaren gehad als tiener. Op mijn 11e verhuisde ik naar Genève voor 3 jaar, vanwege de geweldige baan van mijn vader, en als verlegen meisje die nog geen Engels sprak was dit erg lastig. Door mijn beschermde opvoeding vond ik de buitenwereld eng en voelde ik me eenzaam en verdwaald in deze grote nieuwe stad. Als klein kind miste ik een bepaalde erkenning en dit gemis triggerde grote onzekerheden op mijn nieuwe school. Het duurde een jaar voordat ik gewend was en vrienden had gemaakt. En hoewel ik daar uiteindelijk een hele fijne tijd heb gehad, was het toch het begin van een gedachtenpatroon waarin ik dacht dat ik niet goed of leuk genoeg was. Op mijn 14e verhuisde we terug naar Nederland, weer een nieuwe school. Ik kwam terecht in 3 vwo en zat aan het begin van mijn puberteit. Onzekerheden werden gekwadrateerd. Mijn zelfvertrouwen daalde nog meer, maar praten erover kon ik niet. Stille tranen huilde ik in mijn kamer maar ik zette mijn grootste glimlach op op school. 2 jaar lang verborg ik mijn nare gevoelens en voelde ik me eenzaam en verdrietig.
“Voor mij was zijn goedkeuring een vorm van liefde.”
Waarom vertel ik dit? Omdat de erkenning van mijn ouders, en met name mijn vader, belangrijk was in die periode. Voor mij was zijn goedkeuring een vorm van liefde en daarom baseerde ik mijn studiekeuze op iets waar hij hopelijk trots op zou zijn. Liefde waar ik zo naar zocht omdat ik die mezelf niet geven kon. En zo koos ik een internationale marketing en communicatiestudie.
Van multinational naar Hollandse nuchterheid
Uiteindelijk heb ik 5 jaar lang gestudeerd waarvan ik 2 keer van marketingstudie ben gewisseld. Ik stapte uiteindelijk over naar een hbo-studie, dat paste veel beter bij mij. Na mijn afstuderen kreeg ik al snel een baan bij een groot Amerikaans sportmerk in digitale marketing. Een droom voor velen. Mijn vader was trots. Maar ik kon mijn draai er nooit helemaal vinden. De commerciële mindset, de manier van communicatie en het altijd maar meer en beter moeten doen gaf me stress. Zo koos ik er na 2 jaar voor om naar een klein Nederlands videoproductiebedrijf over te stappen want ik was toe aan de Hollandse nuchterheid. Ik voelde me daar meer gewaardeerd en het persoonlijke contact en toegankelijkheid van mijn collega’s was fijn. Eindelijk werd ik gezien.
Helaas moest ik een productiebaan overnemen van een collega die met een burn-out naar huis moest en dat waren werkzaamheden die niet helemaal bij mij paste. Na 6 maanden besloot ik om daar weg te gaan en op zoek te gaan naar een baan die me echt gelukkig zou maken. Een jaar daarvoor merkte ik ook door een heftige relatiebreuk dat er nog sterke patronen aanwezig waren in mij die mij belemmerde. Mijn liefde voor mezelf was nog verre van optimaal en mijn eeuwige zoektocht naar erkenning van mijn omgeving was slopend. Ik besloot op dat moment dat ik aan mezelf wilde gaan werken zodat ik uiteindelijk die liefde en erkenning aan mezelf zou kunnen geven.
De zoektocht naar mezelf en naar geluk
Nieuwsgierig dat ik was besloot ik er vol voor te gaan. Ik probeerde mindfulness, ging in mijn eentje op reis naar de Himalaya, deed een psychologie cursus, zag verschillende coaches en psychologen die mij verder hielpen om dichter bij mezelf te komen. De zoektocht naar mezelf en naar geluk was geen makkelijke weg. Alle issues en patronen die ik had verzameld tijdens mijn leven kwamen allemaal naar boven en een voor een ben ik ze gaan tackelen.
“Ik mag nu zijn en doen waar ik het beste in ben: jongeren coachen op een speelse manier, met een beetje humor.”
Tijdens deze uitdagende ontdekkingsreis kwam ik er ook achter dat ik niet dezelfde baan als mijn vader wilde. Na een weekendcursus ‘Zelfbewust’ en na het geven van examentrainingen op vmbo-scholen wist ik dat ik anderen wilde helpen. Met mijn persoonlijke backpack aan ervaringen en een coaches opleiding in 2017 kan ik nu die persoon zijn die ik nodig had toen ik jong was. En nu is daar het moment: ik ben mijn eigen bedrijf begonnen waarbij ik jongeren help die niet lekker in hun vel zitten. Om ze te helpen het leven te leiden wat ze willen leven. Ik mag nu zijn en doen waar ik het beste in ben, echt luisteren naar mensen, praten en handvatten aanreiken, terwijl we leuke activiteiten doen. Op een speelse manier met een beetje humor. En zo is Leven in het Kwadraat geboren. Ik ben dankbaar en blij!
Liefs,
Elise
Elise heeft bij Dr.Woe haar verhaal verzilverd. Samen maakten we haar verhaal kraakhelder d.m.v. de VVV-methode. Ook benieuwd wat de volgende stap kan zijn in jouw business? App Eddy dan even: 06 47605619. Wellicht lunch jij dan binnenkort mee met Dr.Woe om jouw verhaal te delen.
