In 1 klap verliefd. Alsof ik door de bliksem werd getroffen

Dit is heel in het kort een onderdeel van mijn levensverhaal: ‘Ik ben geboren en opgegroeid in Halfweg, een dorpje dat tegen Amsterdam aanligt. Zowel van mijn vaders-, als mijn moederskant, heb ik Fries bloed. Op school was ik op de basisschool eigenlijk alleen maar goed in rekenen, voor de rest was ik geen opvallende leerling. Ik had eigenlijk geen tijd voor zoiets saais als huiswerk. Ik hield van buiten zijn. In de polders rondom het dorp struinen, op mijn ‘landje’ in het riet fikkie stoken en hutten bouwen. Misschien niet zo gek als je bedenkt dat het merendeel van mijn voorouders boeren waren. Pas toen ik een jaar of 16 was kreeg ik min of meer gedwongen door schoolonderzoeken en examens wat meer belangstelling voor school en leren. Toen begon ik meer nieuwsgierig te worden en ging mijn blikveld en belangstelling zich verruimen.

Uiteindelijk heeft dat geleid tot 3 afgemaakte studies en een mooie verzameling boeken. Elke studie was het begin van een nieuw beroep. HBO Bestuurlijke Informatica bracht me in de wereld van Informatieanalyse en het beroep Information Engineer.

In mijn avonduren ben ik aan een doctorale studie Bedrijfseconomie begonnen en toen ik daarmee klaar was ben ik organisatieadviseur geworden bij een groot toonaangevend kantoor. Daar heb ik heel veel geleerd over adviseren van grote bedrijven en overheidsorganisaties maar ik wilde graag de resultaten van mijn adviezen zien en dat gebeurde helaas vrij weinig. Het was advies presenteren en op naar de volgende opdracht.

Een postdoctorale studie Master in Financial Planning bracht me het prachtige beroep van Financieel Planner en mijn eigen bedrijf.

Ik ben heel wat keren in mijn leven verliefd geworden maar niet zo overdonderend toen ik op een zomeravond met een paar vrienden van hockey zat te eten in een Indonesisch restaurant in de Spuistraat in Amsterdam. 

Ze kwam aanlopen met ons eten en het was alsof ik door de bliksem werd getroffen. Op dat moment kon ik geen woord meer uitbrengen en als het ‘toeval’ niet had geholpen was er wellicht verder niets gebeurd. Maar het ‘toeval’ kwam te hulp. Een paar maanden later kwam ik haar weer tegen op een afscheidsfeest van een gemeenschappelijke kennis en gelukkig kon ik toen weer praten. Dat deden we 5 uur onafgebroken, vergaten iedereen om ons heen en binnen 2 maanden woonden we samen. Ze is de liefde van mijn leven. Pas geleden hebben Ilonka en ik ons 20-jarig huwelijks feest gevierd met onze twee dochtertjes Lara van 12 en Inci van 6.

We hebben twee bijzondere kinderen gekregen. 

Lara is tot nu toe overal vroeg mee geweest: op haar 4de haalde ze zwemdiploma A, ze heeft een klas overgeslagen, op haar 9de kreeg ze een rol in Giselle bij het Nationale Ballet en in hetzelfde jaar werd ze aangenomen op de School voor Jong Talent en de Dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium. Ze is heel wijs voor haar leeftijd, weet alles over de magische wereld van elfen en tovenaars, houdt van klassieke muziek, leest tegen de klippen op en spreekt Queens English. Niet omdat dat moet, maar omdat  ze nieuwsgierig is en doet waar ze van houdt.

Dat maakt je anders dan je leeftijdgenootjes. Weten wat je wilt en je dromen waar willen maken wordt niet altijd goed begrepen. Dus werd ze gepest en buiten gesloten op haar oude school. Toen haar nieuwe klas gevraagd werd om mee te doen aan het KRO programma Rapport voor mijn Ouders moesten we een toestemmingsformulier ondertekenen. Omdat wij allebei niet graag in de aandacht staan twijfelden we. Maar Lara zei: ‘Zullen we daar aan mee doen ? Want dan kan iedereen zien dat balletkinderen niet gek zijn en misschien helpt het de kinderen die nu gepest worden. Enne, ik vind het ook wel leuk om op TV te komen en jou dan cijfers te geven Papa’.   

(Mocht je dat willen zien klik dan hier)

Inci is een prachtig lief meisje. Zoals Smokey Robinson zingt in My Girl: I’ve got sunshine on a cloudy day’, is Inci ons zonnetje. Ze is geboren met een paar medische uitdagingen. Gelukkig kwam mijn vrouw er op tijd achter dat ze blind was en daardoor kon ze net op tijd geopereerd worden waardoor ze nu alleen visueel beperkt is.  Lopen, praten kan ze (nog ?) niet. Eten en drinken door de mond staan ook op ons verlanglijstje voor haar, maar voor nu zijn we dankbaar dat ze via een maagsonde haar voeding krijgt. 

Inci heeft het syndroom van Down en daardoor ook een gaatje in haar hart. Autisme, epilepsie, spierziekte, alle afdelingen van het VUmc zijn inmiddels bekend. Het is een heel dapper meisje en ze geeft geen kick, hoe vervelend de onderzoeken, operaties of behandelingen ook zijn. Ondanks alles is ze meestal buitengewoon vrolijk en kan je enorm met haar lachen. Ze heeft niets met buitenkant zaken en voelt onmiddellijk of iemand echt is. Ze leert ons steeds weer hoe het ego in de weg kan zitten om puur geluk te ervaren. In haar ogen straalt altijd de zon, omdat ze kijkt met haar open hart. En dan is de wereld nooit hard.  

Ik hoop dat mensen bewuster worden, balans vinden en het pad van persoonlijke ontwikkeling inzetten. Ik geloof sterk in de maakbaarheid van het leven.

Ben bezig om daar een boek over te schrijven, maar ik weet nog niet of ik het ooit wil laten uitgeven.

Ernst-Jan Bokma

 

Ernst-Jan heeft samen met Dr.Woe het verhaal van zijn organisatie aangescherpt in een workshop. Daarna hebben we dit verhaal samen vertaald naar een mooie website.

Net als Ernst-Jan met jouw verhaal meer dan 5000 mensen bereiken via onze blog en nieuwsbrief? De mooiste verhalen worden uitgebracht als ebook! Mail naar mijnverhaal@drwoe.nl